من و من

گوشهایش درد میکند

از بس

به چشمانش زل زده ام

نیمه های شب است و من

زنانه تر از حوا

برایت چای می ریزم...

آدم نه

عاشقانه چایت را سر بکش

سالار من

چایی نداریم

و قهوه های وقت و بیوقت ، هم!

انصاف نیست که این فندک هم تمام شود

از چشمانم

هنوز چکه می کند

دوست داشتن تو

راه حلی نمی شناسم

تا از این کوچه

که مدام بغض های مرا شمرده

خلاص شوم!

دنبال راه حلی ام

که بغض هایم را

ریسه بکشم

و کوچه را جلد کنم!

دارد حاضر می شود

تا از خانه  بزند بیرون

و مرداد، روی بند رخت است!

گم کرده ام

تو را

لابلای دستهای مردی

که تویی!

نه

قرار نیست شعر بنویسم!

قرار است به برادرم فکر کنم

و حرفهایم...

و خون از دهانم فواره بزند!

توی این عکس نمی خندم

و خوشحالم

که بلاخره

 یاد گرفتم خالی نخندم!

نه!
میلم به شعر نیست...
فقط
"دوستت دارم"